கருப்பு வெள்ளை
கட்டைகளுக்கிடையே
உன் சிரிப்பொலி ஸ்வரத்தை
என் விரல்கள் தேடுகிறது

நீ

அழுவதை ரசிக்க

பெருக்கெடுத்து வரும்

என் கண்ணீர்

கிட்ட பார்வையால்
பாதிக்க படுகிறேன்
தூரத்தில் உன்னை
பார்க்கும் பொழுதெல்லாம்

எட்டாம் ஸ்வர ஒலி

உன் மௌனம்

அரங்கேற்றம்

அறையில் செய்யும்
ஆயிரம் பயிற்சிகளும்
அவளுக்கு முன்
அரைகுறையாய் தான்
அரங்கேறுகின்றன

அடடே

உன்னை பற்றி கவிதை எழுத நினைத்தேன்
எழுதிய பின்பு தான் தெரிந்தது
அது கவிதை அல்ல
கவிதையின் விமர்சனம் என்று